cesarskamarynarka

W chwili ataku na Pearl Harbour Japonia dysponowa³a najnowoczeœniejsz¹ i najpotê¿niejsz¹ marynark¹ wojenn¹ na œwiecie. O takim stanie rzeczy decydowa³y zasadniczo trzy czynniki: dopracowana do perfekcji, niezwykle nowoczesna jak na tamte czasy doktryna, zak³adaj¹ca, ¿e g³ównym narzêdziem wojny morskiej w miejsce pancernika staje siê lotniskowiec i przewiduj¹ca w zwi¹zku z tym zmasowane u¿ycie lotnictwa pok³adowego z lotniskowców, bardzo wysoki poziom wyszkolenia japoùskich pilotów a tak¿e jakoœciowa przewaga nad aliantami w zakresie wielu rodzajów uzbrojenia morskiego. Atuty te umo¿liwi³y Japoùczykom odniesienie wielu spektakularnych sukcesów w pocz¹tkowej fazie wojny, które zapewne mog³yby by trwaÌ nawet nieco d³u¿ej, gdyby nie feralna klêska pod Midway.
Stan ten nie zosta³, rzecz prosta, osi¹gniêty z dnia na dzieù. By³ on wynikiem wieloletnich wysi³ków japoùskich wojskowych, ogromnego zaanga¿owania gospodarki narodowej w proces zbrojeù, ale tak¿e - w nie mniejszym stopniu - wynika³ ze specyfiki japoùskiej drogi do wojny i specyfiki japoùskiego spo³eczeùstwa, kultury, odró¿niaj¹cych Japoniê drastycznie od spo³eczeùstw i kultur krajów, z którym przysz³o potem Japoùczykom walczyÌ. Aby zatem zrozumieÌ, dlaczego na pocz¹tku pi¹tej dekady XX wieku Japonia wyros³a na œwiatow¹ potêgê morsk¹, cofnijmy siê nieco w czasie, a¿ do roku......

(..........................)